Met een prachtige locatie, goede sfeer en altijd sterke line-up is Boogiedown Breda binnen twee jaar uitgegroeid tot een van de beste hiphop festivals die ons land rijk is. Ook dit jaar belooft met een meer gedurfde (en bovendien met Camp Lo en Masta Ace twee Amerikaanse headliners tellende) line-up weer veel goeds. Op naar het Zieke Zuiden dus!Bij aankomst is het al een dikke 25 graden en veel mensen verkiezen het park dan ook boven het festivalplein. Een aantal acts (Kwis & AC, Kraantje Pappie, Fris & Dood) hebben inmiddels hun show gedaan en de volgende act op het programma is al bezig. Ondanks dat Master Surreal en Skiggy Rapz hebben aangekondigd zich voortaan meer op soloprojecten te gaan richten, rocken ze samen als de Keynote Speakerz een show. Goed op elkaar ingespeeld geven ze een erg solide optreden en het is dan ook jammer dat het voor het podium nog niet heel druk is.
Voor de thuiswedstrijd van Fotosynthese begint het goed vol te lopen en door de NAC-vlaggen en vele fans vooraan is het wel duidelijk dat deze jonge MC erg geliefd is in zijn hometown. Naast het bekende werk van zijn Grootspraak EP komen er ook wat nieuwe dingen voorbij en de track Hemelvaart is met Lisa Lois op het refrein het hoogtepunt van zijn set. Het lijkt een traditie in wording dat Fotosynthese elk jaar op het podium van Boogiedown staat en door zijn energieke optreden lijken maar weinig bezoekers dat erg te vinden.
Het materiaal van Önder en FS Green past van alle acts misschien wel het beste bij de zomerse weersomstandigheden. De lekkere, Amerikaans klinkende beats en ‘get that money’ raps komen dan ook goed over en in de voorste rijen krijgt Önder de Ark fans goed mee. Als persoonlijkheid op het podium is hij zeker gegroeid ten opzichte van zijn Turkse Pizza dagen; wel is het een tegenvaller dat de back-up mc erg veel zinnen mee rapt en invult voor een iets te nonchalante Önder. Waar tijdens de vorige editie van het festival nog maar weinig mensen Fresku kenden, is hij dit jaar voor velen een van de sterkere namen in de line-up. Op het podium komt hij erg enthousiast over en hij lijkt ondanks zijn bekendheid in de scene nog oprecht verbaasd en dankbaar dat hij voor zo een grote crowd mag optreden. Het optreden begint wat zwaarmoedig met nummers als ‘Ik Ben Hier’ en ‘We Hebben Je Nodig’ maar het publiek lijkt het weinig te deren. Sowieso valt op dat veel mensen de persoonlijke teksten van Fresku compleet mee rappen, vooral bij ‘Twijfel’ (een van de hoogtepunten van de dag) lijkt het haast een massale karaoke-sessie en gaat het publiek helemaal los.
Na Fresku is het aan de veteranen Deams en Extince om het Nederlandse blok af te sluiten. Voor Deams moet het toch even slikken zijn dat mensen nog voor het begin van zijn optreden massaal weglopen, maar met een sterk optreden (die wel wat te lang wordt onderbroken voor een hiphopquiz) wint hij toch nog veel mensen voor zich. Bij het laatste nummer komt Fotosynthese tevoorschijn voor een energiek einde waar de handen in de lucht gaan; toch verdiende Deams met zijn goede show en status meer.
Van een gebrek aan publiek heeft de volgende act weinig last, want als Extince aan zijn optreden begint, is het weer erg druk op het plein. Extince, die toch niet bepaald bekend staat om zijn goede liveshows, heeft er duidelijk zin in. Gefocust, duidelijk te verstaan en met veel klassiekers op de setlist levert hij een van de betere optredens van de dag. De laatste jaren is er vaak wat kritiek op shows van de Exter-o-Naldus maar in deze vorm mag hij best wat vaker de podia opzoeken!
Na een kort intermezzo met DJ DNS en DJ EZD is het tijd voor Masta Ace, die helemaal alleen (zonder Edo G en DJ) naar Nederland is afgereisd. De man blijkt een echte performer te zijn en zoekt vanaf het begin al het publiek op. Na een uitleg over hoe hij ondanks paspoort problemen toch nog in Nederland is gekomen eet het publiek al helemaal uit zijn hand en met een afwisselende setlist houdt hij de aandacht tot het einde vast. Met de zomerse temperaturen en goede sfeer werken vooral de nummers van zijn album ‘A Long Hot Summer’ erg goed en het mag ook gezegd worden dat DNS uitstekend als DJ fungeert. Omdat Masta Ace helemaal alleen naar Breda is gekomen heeft hij DNS gevraagd voor hem te DJ’en en met slechts een half uur voorbereiding hebben ze een uitstekende show in elkaar gezet.
Als het al donker begint te worden komt de afsluitende act Camp Lo het podium op. Deze mannen hadden met het toch alweer 13 jaar oude debuutalbum Uptown Saturday Night hun grootste succes maar bleken zeker nog niet uitgeblust. Ondanks dat ze wat meer laid-back waren en minder interactie met het publiek hadden dan Masta Ace, viel er heel weinig op hun show aan te merken. Scherp en goed verstaanbaar gingen ze door hun set heen en het optreden was een echte feelgood afsluiter. Bij Luchini ging het op het einde van de avond nog een keer goed los en na de toegift was Boogiedown Breda 2010 afgelopen.
Conclusie: ook dit jaar verdient het Boogiedown Breda festival weer een hele dikke voldoende. De mooie locatie en de goede sfeer onder de bezoekers hebben daar zeker aan bijgedragen, maar vooral door de sterke optredens en het, in tegenstelling tot de niet al te spannende line-up van vorig jaar, originele aanbod aan artiesten was een erg geslaagde dag. Enige punt van kritiek is het gemis van act(s) die van begin tot eind een hype live-act geven. Alle optredens hadden wel hun (energieke) hoogtepunten maar nergens was het van begin tot eind springen. Desondanks reden genoeg om volgend jaar weer een bezoekje te wagen aan het mooie Breda.
Door:
Freddy | Beeld: Sven Buijvoets | Gepubliceerd: 13 Jun 2010 |
Gesloten