“Mijn vriendin haar moeder, ik vind dit echt heel mooi he en ik wil het ook graag delen. Haar moeder is inmiddels overleden en die zou jarig zijn op 6 april, dezelfde dag als waarop ons dochtertje is geboren. Dat is mooi he?” Het was het begin van een openhartig gesprek wat ik met Fresku zou hebben over zijn debuutalbum Fresku. Na de nodige felicitaties begon ik logischerwijs met de vraag hoe hij de geboorte van zijn dochter in hemelsnaam ging combineren met de release van zijn album. Het antwoord is simpel: Zoals alle hardwerkende mannen dat doen, door hard te werken en zoveel mogelijk bij zijn dochter te zijn. Het geeft gelijk een goed beeld van de persoon achter Fresku. Hij is een bescheiden man, die gelukkig is met wat hij doet.Op naar de muziek. Wat mij opvalt is dat de rapper op zijn album heeft gekozen maatschappijkritische teksten af te wisselen met een flinke dosis humor. Brag & Boast wordt nauwelijks toegepast door de Eindhovense rapper en inhoud lijkt voorop te staan.
“Ik zie mezelf in eerste plaats als luisteraar en dan pas als artiest en als ik naar een album luister van een rapper die vol staat met brag & boast en één of twee inhoudelijke tracks, dan zouden dat mijn twee lievelingstracks zijn op dat album. Dus als ik een album ga maken en ik wil maken wat ik zelf vet vind, natuurlijk maak ik dan voor het merendeel inhoudelijke tracks”.
Fresku is Antilliaans voor brutaal en hoewel zijn binnenkomst in de Nederlandse hiphopscene zeker zeer brutaal was, stelt de rapper zich in veel tracks ook onzeker en kwetsbaar op. De vraag luidde dan ook of hij in het dagelijkse leven ook onzeker is.
“Ja natuurlijk, jij ook! Die rappers die jij hoort die doen alsof ze niet onzeker zijn ook! Alleen juist omdat ze zo onzeker zijn gaan ze nog harder doen alsof het niet zo is en nog stoerder doen. Als bijvoorbeeld een Corinne Bailey Ray of een Sade of andere gewoon echte artiesten over hun gevoel kunnen schrijven, dan gaan mensen ook niet vragen van je stelt je zo onzeker op. Het is gewoon mooie muziek. Klaar.”
“Rap is een parodie van zichzelf geworden. Je kan het zo stereotype niet bedenken en mensen rappen doodserieus dat ze het echt zijn. Kees heeft dat heel mooi tegen mij gezegd. Hij zegt rappers zijn heel grappig, die gasten worden heel de dag gepijpt. Rappers zijn zogenaamd nooit verliefd, zijn zogenaamd nooit onzeker, kom op man we zijn allemaal mensen, is toch normaal? Het is niet dat ik er niet van houdt, maar ik ben verbaasd over het feit dat het zo raar is als iemand gewoon zichzelf is en over zijn gevoelens praat. Ik ben een enorme M.O.P. fan. Ik weet niet of je M.O.P. kent, maar die gasten rappen alleen maar over niggers in elkaar stampen elke dag en over niggers kapot schieten. Als ik me op een bepaalde manier voel en ik zit in de auto en ik heb goede zin of ik heb zin om goede zin te hebben, dan pomp ik die shit en daar krijg ik een bepaalde energie van en daar is ook niks mis mee, alleen waarom is er dan ineens iets raars aan om dat niet te doen”.
De eerste respons die Fresku op zijn kersverse plaat kreeg was tijdens een luistersessie daags voor ons gesprek. Het was de eerste keer dat de rapper zijn publiek kon laten horen waar hij al die tijd aan heeft gewerkt. Een spannend moment?
“Ik was wel even nerveus. Want die mensen staan recht voor je en iedereen kijkt je recht in je ogen aan, terwijl je bepaalde dingen zegt. Dat is even een soort van ongemakkelijk iets, totdat je ziet wat het losmaakt bij mensen. Bijvoorbeeld met het nummer Het Beloofde Land, dat is een nummer wat ik echt een stuk of vijf keer opnieuw heb moeten schrijven, omdat ik het heel toegankelijk wilde maken voor iedereen en als moslim zijnde is het soms wel moeilijk om over dit soort onderwerpen objectief te zijn, maar toch wilde ik ergens wat taboes doorbreken. Ik was ook bang voor bepaalde misopvattingen over dingen die ik zeg in die track, maar uiteindelijk zag ik een paar jongens echt met glazige ogen meeluisteren.”
De lat werd door niemand hoger gelegd dan door Fresku zelf. In een interview heeft hij ooit laten vallen zijn debuutalbum pas uit te laten komen, als het een onvervalste hiphopklassieker zou zijn.
“Voor mij is dit een klassieker, voor iemand anders misschien niet, maar uiteindelijk maak je muziek in eerste instantie voor jezelf.” Als ik hem naar andere hiphopklassiekers vraag, die hem hebben geïnspireerd, benoemd hij de albums Reflection, Eternal van Talib Kweli en Chronic 2001 van Dr. Dre, maar hij voegt er ook gelijk bij dat de lijst nog veel langer is. Ook uit andere muziekstijlen heeft hij inspiratie gehaald. De eerder genoemde Corinne Biley Ray en Sade worden genoemd maar ook Lauryn Hill. Daarnaast is Bob Dylan een inspiratiebron geweest, maar dan alleen vanwege zijn teksten, want zijn stem kan de Eindhovenaar niet waarderen.
“De plaat is een succes omdat het precies is wat ik wilde maken. Niet zozeer omdat die straks in de winkels ligt, maar alles wat erbij komt is mooi meegenomen”. Fresku maakt zich niet meer druk om wat mensen van hem vinden. Het is de keuze van de luisteraar of die het album wel of niet wil kopen. “Als ik me daar druk om ga maken, gaat de kwaliteit van mijn muziek achteruit. Dat weet ik uit ervaring, want ik heb ook even een writersblock gehad toen ik echt meemaakte wat het doet met mensen. Dan voel je je ineens geen mens meer, maar een imago. Je voelt je ineens een soort van standbeeld. Dat is iets waar heel veel rappers in blijven hangen, dat ze gewoon een imago pakken en daarover de hele tijd gaan schrijven, alsof hun dat zijn, terwijl ze donders goed weten dat het niet zo is. Ik had bijna hetzelfde. Ineens verwachten mensen dat jij hiphop gaat redden. Dat slaat nergens op, ik maak gewoon muziek en verder dan dat wil ik ook niet denken. Door al die meningen had ik wel even een writersblock, want dan dacht ik: Nee dit is niet goed genoeg want de fans verwachten dit van mij. Al wil ik rappen over in mijn onderbroek staan, terwijl ik cornflakes eet en ik kip van de grond opraap, dan doe ik dat”.
Hiphop redden ziet Fresku dan ook niet als zijn taak. In één van zijn tracks zegt hij dan ook dat hiphop hem gered heeft.
“Als ik niet doe wat mijn hart wil dat ik doe, ben ik geen gelukkig mens. Ik ben heel erg op zoek naar innerlijke vrijheid geweest. Dat je geld verdient, maar elke dag in een soort van cirkel terechtkomt van werken, thuis eten slapen, werken, eten thuis, eten, slapen etc.. Dan voel je jezelf gewoon een robot die ’s avonds moet opladen om overdag elke keer weer hetzelfde te doen. Ik geloof dat God meer in de mens heeft gezet dan wij soms denken. Het is aan ons om die lef te hebben om er ook echt voor te gaan en ik denk dat hiphop voor mij dat stukje vrijheid was. Mijn redding. Ik ben echt dankbaar en gezegend dat ik zo mijn geld kan verdienen, door te doen wat in mijn hart ligt”.
“Bekendheid en dat mensen aan je lippen hangen, daar moet je ook creatief mee zijn. Daar moet je niet mee omgaan alsof het gewoon een baan is. Het is soms ook gewoon leuk om leugens naar buiten te brengen en om te kijken hoe mensen daar op reageren, gewoon voor the fuck of it. Ik heb zoiets van dit kan morgen allemaal weer voorbij zijn, dus ik zal altijd een beetje kutten met de fans. Ik ben en blijf gewoon een Kutkop”. Hoe Fresku zijn fans op dit album in de maling heeft genomen? Daar moet je hem maar eens goed voor luisteren. Het album Fresku ligt vanaf 23 april 2010 in de winkels.
Door:
Frank van Westbroek | Gepubliceerd: 19 Apr 2010 |
Gesloten