Na lang wachten meert Noah’s Ark van Jiggy Djé eindelijk aan. Jiggy Djé, één van de meest kleurrijke en gerespecteerde rappers uit ons land, wordt vooral geroemd om zijn woordspelingen, keiharde punches en onmiskenbare kracht om zijn boodschap op een humoristische annex doordachte wijze over te brengen. Het lid van De Amersfoortse Coöperatie (DAC) released op twee oktober zijn eerste soloplaat.'De keizer der punchlines’ en ’illste lyricist van het land’, zoals Jiggy zichzelf noemt, bewandelt zijn eigen pad en kent bovendien een grote achterban. Terilekst is verantwoordelijk voor de producties en het 18 nummers tellende album verschijnt in eigen beheer onder zijn eigen label, dat tevens Noah’s Ark heet.
In Nederland lijkt tussen de designers onderling een verborgen strijd losgebarsten; Wie kan de mooiste cd-hoes ontwerpen? Ook deze cd valt direct op door het creatieve concept van de hoes. Wanneer je het boekje in zijn totaliteit openvouwt, ontstaat er een bescheiden poster. Heel aardig bedacht! Als ik vluchtig de tracklist bekijk, valt me direct op dat er een aantal nummers reeds vóór het verschijnen van deze plaat in de openbaarheid zijn getreden. ‘De Kleren van de Keyser’ is een aardige track, maar inmiddels uitgemolken door diverse media, waaronder mijn playlist. Datzelfde geldt voor Positivisme en in mindere mate Blauw Bloed. Begrijp me niet verkeerd; het zijn goede nummers, alleen heb ik nu meer belang bij de ‘nieuwe’ nummers.
Jiggy Djé - foto: Daniel J. Ashes
Nadat Jiggy in de intro een kreet richting zijn Noah slaakt, is het meteen tijd voor de titeltrack van het album, een invitatie voor de luisteraar om mee te varen in de Ark. Een lekker up-tempo nummer dat zeer prettig klinkt. In het nummer Jiggy Djé laat de Amersfoortse rapper horen dat niets of niemand hem kan stoppen.
‘Je moet me niet verkeerd begrijpen / ik ben niet pretentieus / ik presenteer de feiten / ik ben de grappigste, wreedste, leipste, de knapste, dopeste, bovendien de meest bescheiden […] ’Ik heb een clubje opgericht, voor rappers die niet kunnen spitten / weet je wat, kerel / je zit er bij, ga maar zitten.’
Nadat Jiggy op Bahasa even duidelijk maakt wat zijn roots zijn, drie keer raden in welke taal hij dat doet, beland ik aan bij track tien, genaamd S.W.O.T. In dit nummer horen we ook Unorthadox, de Rotterdam rapper wiens soloplaat al zeer lang spoedig verwacht wordt. Het is echter jammer dat Unorthadox kant noch wal raakt met zijn bijdrage. Slechts enkele woorden zijn verstaanbaar en bovendien gaat de beat al na een krappe minuut vervelen. Een ander nummer dat minder geslaagd is, is het flauwe Tot Morgen Vroeg, met een bijdrage van Jiggy zijn goede vriend Spacekees.
Na even gepauzeerd te hebben met ‘Een Brokje en een Slokje’ betoogt Jiggy een lyrisch lofdicht aan zijn Michelle. De stoere, arrogante rapper maakt plaats voor een tedere en weinig tot de verbeelding overlatende knul. Een fijn nummer dat goed wegluistert na het eerdere geweld. Het zwartgallige Ik Ben Alleen is vrijwel direct één van mijn favoriete tracks. Sterk relativerend, nuancerend en met aversie vervuld, hekelt Jiggy de gebeurtenissen om zich heen en de gedachtegang van het klootjesvolk.
‘Ik heb hoop / want ik hoop dat iedereen moet huilen / focking iedereen / dat iedereen zich voelt als ik…Ik ben alleen, in de wereld zo koud.’ De Eerste Dag is ook een zeer geslaagde track. In dit nummer hoor je een hardop denkende rapper, die zijn les heeft getrokken uit eerdere ervaringen en precies weet wat hem te doen staat.
Tracklisting:
01. De Laatste Dag
02. Noah's Ark
03. Jiggy Dje
04. Positivisme
05. Blauw Bloed
06. Equinox (met Terilekst)
07. Bahasa
08. De Kleren Van De Keyser
09. Hijs De Zeilen
10. S.W.O.T. (met Unorthadox)
11. Ken Je Dat?
12. Tot Morgen Vroeg
13. Een Brokje En Een Slokje
14. Michelle
15. J-i-g-g-y Dje
16. Check 1-2
17. Ik Ben Alleen
18. De Eerste Dag
Conclusie: hiphop zoals het hoort. Jiggy Djé doet waar hij goed in is en waagt zich niet aan allerlei experimenten of andere kunstjes. Het album is consistent en van bijzonder hoog niveau. De absolute keizer van the scène wil ik hem niet noemen, maar hij bewijst met dit album wél tot het groepje van de grootmachten te behoren. Turrie produceert op zijn beurt op een wijze waar geen speld tussen te krijgen is. Met andere woorden; Dit album is een pronkstuk dat je absoluut moet hebben, kopen!
Links:
www.jiggydje.nl
Door:
Özcan | Gepubliceerd: 28 Sep 2006 |
Gesloten