Nu de Nederlandstalige Hip-Hop, ooit ingekort tot 'Nederhop', steeds meer bij het grote publiek aanslaat is het misschien wel interessant een blik vooruit te werpen en zo een parallel met Amerika te trekken. Als we eerst terug gaan in de tijd dan zien we dat zowel de Amerikaanse als de Nederlandse Hip-Hoppioniers, ondanks de sterk verschillende levensomgeving, allen zijn begonnen in een sfeer van 'underground' zijn en opboksen tegen het onbegrip van de media. Beide 'scenes' waren tijdens deze beginperiode erg op zichzelf aangewezen en elementen als originaliteit, oorspronkelijkheid (het 'puur of echt' houden), maatschappijkritiek en integriteit werden als zeer belangrijk beschouwd. Juist door dit soort ingrediënten was de vroege Hip-Hop voor buitenstaanders vaak moeilijk te begrijpen en werd het door radiostations stelselmatig genegeerd. Dit schiep onder de Hip-Hopaanhangers weer een solidaire band die vooral bij 'ondergrondse' feestjes altijd voor een speciale sfeer zorgde.
Zoals iedereen de laatste jaren heeft kunnen constateren heeft de Amerikaanse Hip-Hop een onvoorstelbare opmars gemaakt bij het grote publiek, en dus ook bij de radio- en TV-stations. De commercie die hier onlosmakelijk mee gepaard ging heeft de Hip-Hop groter dan ooit gemaakt, waardoor het nu is uitgegroeid tot een niet meer weg te denken genre dat de meeste hitlijsten domineert. Helaas heeft dit ook erg veel negatieve invloeden op de oude ingrediënten gehad die Hip-Hop vroeger zo interessant maakten. De solidaire band is door het grote geld in een ware concurrentieslag veranderd en originaliteit en integriteit hebben plaats moeten maken voor marketing die inspeelt op de behoefte van de consument.
Met Amerika als grote voorbeeld is nu ook de Nederhop in versneld tempo uit de underground aan het groeien en kijkt niemand meer op van een Nederlandstalige raphit met bijbehorende videoclip. Gezien het feit dat voor de meeste omroepen alles draait om kijk- en luistercijfers en adverteerders draaien ze liever geen originele muziek die door de grote massa misschien wel als Ote moeilijk¹ wordt ervaren, en draaien ze ook liever geen nummers met duidelijke maatschappelijke meningen of zware statements. De Hip-Hop speelt hier tegenwoordig feilloos op in door inhoudsloze teksten met licht verteerbare deuntjes op simpele beattracks te combineren, en dit met veel uiterlijk vertoon aan de man te brengen. Een Hip-Hopplaat wordt nu, net als elke popplaat, niet meer beoordeeld op creativiteit en originaliteit, maar op harde verkoopcijfers. De gedachtengang van Ohoe meer je verkoopt, hoe beter je bent¹ heeft geresulteerd in nietszeggende blaaskaken die hun gebrek aan talent maskeren met uitbundige glitter en glamourclips die bol staan van materialisme en onwetendheid. Talent is immers vervangbaar en onnodig geworden door middel van gladde producers, slimme marketing en vriendjespolitiek.
Aangezien dit recht tegen de normen en waarden van de underground indruist is deze zich alleen maar nog sterker gaan manifesteren als tegenhanger van alle inhoudsloosheid. Dit heeft een soort scheiding binnen de Hip-Hopcultuur aangebracht die nu ook in Nederland steeds duidelijker wordt. Mijn verwachting is daarom ook dat ook de Nederhop nog veel grotere vormen zal aannemen, maar dat de pioniers vanuit de underground toch meer op de achtergrond zullen blijven. Mijn hoop is alleen dat de media zich dit wel realiseren, en dat alle aandacht uiteindelijk niet alleen naar de trendvolgers en uitbuiters gaat, maar ook naar de trendsetters en oprichters, die door hun lage promotiebudgetten ook meer afhankelijk zijn van gratis publiciteit. Zij zijn immers diegenen die het niet voor het grote geld doen, maar voor de grote erkenning.
Def P.
Door:
Def-P | Gepubliceerd: 31 Oct 2002 |
Gesloten